İlk anım, henüz bir yaşıma basmadığım günlere aittir.
Tek odalı bir toprak evde oturuyorduk o zamanlar, Odanın zemininde "Taft" diye adlandırılan,
Yerden biraz yüksek olan tahtadan bir zemin vardı.
Henüz kundaktaydım o zaman,
Yatıyordum ve başımın ucunda duran kıpkırmız bir birşeyi seyrediyordum.
Üzerine biraz güneş ışığı değiyordu.
O zaman elbette gördüğüm şeyin domates, renginin de kırmızı olduğunu bilmiyordu.
Ama gördüğüm şeye o kadar hayran kalmıştım ki, o duygu hiç silinmedi,
İkinci anım da aynı mekanda geçmişti, ama biraz daha büyüktüm,
Kundağa sarılı değildim,
Bir yumurta vardı, elime aldım ve biraz havaya attım,
Başarabilmiştim ve bundan haz duydum,
Ancak, yumurta yere düştüğünde kırılıvermişti,
çok şaşırmıştım.
Daha sonra yaşadığım anılardan hoşuma giden birtanesi geceleyin yaşandı,
Henüz ilkokul çağıma çok vardı, yine aynı evde oturuyorduk,
O zamanlar elektrikler henüz bizim oralara gelmemişti.
Babaannemle birlikte (ben ve ablam Hülya) Nuriye ablalardan eve dönüyorduk,
Tam Babaannemin evinin yanından geçerken; hem dolunayın ışığından,
hem de evin yanındaki hambelis çalısının (bir tür mersin) ve bizlerin gölgelerinin uzayıp gitmesinden
o kadar etkilenmiştim ki, kendimi sihirli bir dünya içindeymiş gibi hissediyordum.
Neyse, ilk anılar için bu kadarı yeterli sanırım,
09.08.2009
http://gecmiszamanyolcusu.blogspot.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder